€ 1,40 κοστολογείται η ζωή μας…

€ 1,40 κοστολογείται η ζωή μας…

Μπορούμε να περιγράψουμε τα συναισθήματα μας και να τα δημοσιοποιήσουμε για ένα μακρύ χρονικό διάστημα.

Δεν λέω πως δεν θα έπρεπε να κατακλυστεί το ίντερνετ, απο τα συναισθήματα των πολιτών και έτσι να καταγραφεί η ηθική των πραγμάτων που συγκρούεται με τη ηθική του Κράτους.

Αλλά μέχρι σήμερα, περιγράφοντας και δημοσιεύοντας ότι μας προκάλεσε την ανάγκη να εκφραστούμε δημόσια, δεν αποτέλεσε την σπίθα που θα άναβε εκείνη την φωτιά, την μόνη που σε αντίθεση με ότι καταστρέφει ένα δάσος, είναι λυτρωτική και ευπρόσδεκτη.

μου έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ως πεποίθηση πλέον, πως εμείς οι νέο-Έλληνες αρεσκόμαστε στις στιγμιαίες επαναστάσεις του Εγώ,   του συναισθήματος και του λόγου.

μετά καταλαγιάζει μέσα μας και ο θυμός και η απέχθεια και η προσβολή και η αγανάκτηση και η αντίδραση. Μετά όλα ταξινομούνται. Το καθένα παίρνει το χώρο του στην ιστορία. Ως γνωστόν όμως εμείς οι Νέο-Έλληνες την ιστορία απλώς την  διαβάζουμε χωρίς να μας αγγίζει. Χωρίς μέσα σε αυτήν να αναζητήσουμε τον εαυτόν μας ή την διέξοδο των προβλημάτων που μας κατακλύζουν.

Έτσι λοιπόν κυλάει ο χρόνος περιμένοντας τον Μεσσία που θα μας λυτρώσει.

εμείς ό,τι ήταν να κάνουμε το κάναμε. αντιδράσαμε, φωνάξαμε, σχολιάσαμε, γράψαμε και τις απόψεις μας για τους άλλους και πήγαμε για ύπνο.

Μακάριοι λοιπόν όχι μόνο οι πτωχοί στο πνεύμα, δηλαδή οι ηλίθιοι, αλλά μακάριοι και οι Νέο-Έλληνες.